همه‌ی ما حلقه‌های بزرگ سیاره‌ی زحل یا کیوان را می‌شناسیم و بیشتر ستاره‌شناس‌ها نیز از تعداد و ویژگی‌های آن‌ها به‌خوبی آگاهند. اگر از نزدیکترین حلقه به زحل شروع کنیم نخستین حلقه «D» و پس از آن به‌ترتیب «C»، «B»، «A»، «F»، «G» و تا پیش از کشف حلقهی مورد بحث آخرین حلقهی شناخته شده، «E» نام داشت. اما حدود شش سال پیش تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» به‌طور اتفاقی از حلقه‌ای دیگر پرده‌برداری کرد که تعجب همگان را برانگیخت.
در تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۰۹ میلادی (۱۵ مهرماه ۱۳۸۸) تلسکوپ فضایی «اسپیتزر» که ششمین سال مأموریت خود را سپری می‌کرد در حین انجام فرایند نقشه‌برداری (در طول موج فروسرخ) نوار بسیار بزرگی از ذرات را در موقعیتی نامعمول ثبت و به زمین مخابره کرد. پیگیری بیشتر نشان داد این نوار ذرات به شکل حلقهی بسیار بزرگی سیاره زحل را در برگرفته است. پس از انجام بررسی‌های بیشتر در نهایت دانشمندان وجود حلقه‌ای دیگر به گِرد زحل را تأیید کردند. حلقه‌ای بسیار بزرگ که ابعاد خارق‌العاده‌اش به نوعی گویای گستره‌ی امپراطوری گرانش این غول گازی _سیاره‌ی زحل_ است.
حلقهی تازه‌کشف شده‌ی زحل از ذرات یخ و غبار تشکیل شده است و با صفحه‌ی مداری این سیاره زاویه‌ی ۲۷درجه می‌سازد. اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهد ارتفاع (ضخامت) این حلقهی غول‌آسا حدود ۲۰برابر خود زحل است و بخش عمده‌ی توده‌ی آن از فاصله‌ی حدود ۶میلیون کیلومتری آغاز شده و تا حدود ۱۲میلیون کیلومتری گسترش می‌یابد. این ابعاد بسیار بزرگ‌تر از حد تصور است. با توجه به فاصله‌ی آن تا خورشید بازتاب ضعیفش در طول موج نور مرئی توجیه‌پذیر است اما اگر درخشش کافی داشت آن‌گاه در آسمان ناظر زمینی قطر ظاهری‌اش چیزی حدود دو برابر ماه کامل می‌شد.
برای درک بهتر ابعاد این حلقهی غول‌آسا در نظر بگیرید قطر خورشید حدود ۱/۳۹۰/۰۰۰ کیلومتر است و با یک حساب سرانگشتی مشخص است که حدود ۴ ستاره هم‌اندازه‌ی خورشید به آسانی در آن جای میشود. البته این فقط قطر درونی این حلقه است.
بر پایه‌ی یک نظریه، ارتباطی بین قمر فوئب، حلقهی تازه کشف شده و دو بخش یا نیم‌کره‌ی تیره و روشن قمر یاپتوس وجود دارد. به این ترتیب که منبع ذرات این حلقه به نوعی به قمر فوئب مربوط میشود و تغییر رنگ بخش یا نیم‌کره‌ی تاریک قمر یاپتوس نیز در نتیجه‌ی برخورد با ذرات غبار این حلقه ایجاد شده است.
