فضانوردان باید از لحاظ فیزیکی شرایطی عالی داشته باشند و برنامه فضایی هر کشوری الزامات سالم بودن را برای مسافران فضایی در نظر می گیرد. یک نامزد خوب برای انجام سفر فضایی باید توان تحمل سختی های بلند شدن از زمین و کار در شرایط بی وزنی را داشته باشد.
چگونه می توان فضانورد شد؟

این پرسشی است که از شروع عصر فضا در دهه 1960 میلادی پرسیده شده است. در آن روزها، خلبانان افراد حرفه ای خوب آموزش دیده ای محسوب می شدند، به همین دلیل، خلبانان ارتش اولین کسانی بودند که در صف رفتن به فضا قرار گرفتند. اما به تازگی افرادی از طیف گسترده ای از زمینه های حرفه ای – پزشکان، دانشمندان و حتی معلمان – برای زندگی و کار در مدار نزدیک زمین آموزش می بینند.

با این همه، کسانی که برای رفتن به فضا انتخاب می شوند باید از نظر شرایط جسمانی استانداردهای بالایی داشته باشند و از آموزش و تمرین مناسب هم بهره برده باشند. فضانوردانی که از آمریکا، چین، روسیه، ژاپن و یا هر کشور دیگری که منافع فضایی دارد می آیند، باید برای انجام مأموریت هایی که لازم است به شکل ایمن و حرفه ای انجام شوند به طور کامل آماده شوند.

الزامات فیزیکی و روانی برای فضانوردان

ورزش بخش بزرگی از زندگی یک فضانورد را تشکیل می دهد، هم در هنگام آموزش بر روی زمین و هم در فضا. لازم است فضانوردان از سلامت خوبی برخوردار باشند و از لحاظ شرایط فیزیکی در اوج قرار داشته باشند.

فضانوردان باید از لحاظ فیزیکی شرایطی عالی داشته باشند و برنامه فضایی هر کشوری الزامات سالم بودن را برای مسافران فضایی در نظر می گیرد. یک نامزد خوب برای انجام سفر فضایی باید توان تحمل سختی های بلند شدن از زمین و کار در شرایط بی وزنی را داشته باشد.

همه فضانوردان، از جمله خلبانان، فرماندهان، متخصصان هر مأموریت، متخصصان علوم و یا مدیران ترابری، باید حداقل 147 سانتیمتر قد، بینایی خوب و فشار خون طبیعی داشته باشند. اما محدودیت سنی چندانی وجود ندارد. بیشتر کسانی که برای فضانورد شدن آموزش می بینند 25 تا 46 ساله هستند، هرچند افراد مسن تر نیز بعداً در دوران کار حرفه ای شان به فضا سفر می کنند.

چنان که گفتیم در ابتدای سفرهای فضایی، فقط خلبانان آموزش دیده مجاز به رفتن به فضا بودند. اخیراً، مأموریت های فضایی بر کیفیت های مختلفی نظیر توانایی همکاری با دیگران در محیط های بسته تأکید دارند. افرادی که به فضا می روند، معمولاً افرادی ریسک پذیر و با اعتماد به نفس اند که در مدیریت استرس و انجام چند وظیفه ماهرند.

بر روی زمین، معمولاً لازم است فضانوردان وظایف مختلف روابط عمومی مانند صحبت در جمع، کار با متخصصان دیگر و گاهی حتی شهادت دادن مقابل مقامات دولتی را انجام دهند. بنابراین، فضانوردانی که خیلی خوب می توانند با افراد بسیار مختلفی ارتباط برقرار کنند، اعضای ارزشمند گروه محسوب می شوند.

آموزش فضانوردی

نامزدهای فضانورد شدن شرایط بی وزنی را در هواپیمای KC-135 آموزش می بینند.

فضانوردان همه کشورها ملزم به داشتن تحصیلات دانشگاهی و همچنین داشتن تجربه حرفه ای در حوزه کاری خود به عنوان پیش نیاز پیوستن به یک سازمان فضایی هستند. هنوز هم انتظار می رود که خلبانان و فرماندهان تجربه پروازی زیادی داشته باشند، چه در پروازهای تجاری و چه پروازهای نظامی.

فضانوردان اغلب دارای سابقه به عنوان دانشمند هستند و بسیاری از آنها مدارک سطح بالا مانند دکترا دارند. بقیه افراد آموزش نظامی دیده اند یا تخصص صنایع فضایی دارند. فضانوردان صرف نظر از سابقه شان، هنگامی که در برنامه فضایی یک کشور پذیرفته می شوند، تحت آموزش دقیقی قرار می گیرند تا در واقع در فضا زندگی و کار کنند.

بیشتر فضانوردان یاد می گیرند که با هواپیما پرواز کنند (اگر قبلاً این کار را نیاموخته باشند.) همچنین مدت زمان زیادی را صرف تمرین در یک مدل می کنند. به خصوص اگر در حال کار بر روی ایستگاه فضایی بین المللی باشند. فضانوردان پرواز بر روی موشک ها و کپسول هایی مثل کپسول سایوز را آموزش می بینند که مدل سازی شده اند و اگر آمریکایی باشند یاد می گیرند روسی صحبت کنند.

تمام نامزدهای فضانوردی اصول اولیه کمک های اولیه و مراقبت پزشکی را در وضعیت اضطراری یاد می گیرند و می آموزند تا از ابزار تخصصی برای فعالیت های کار ایمن در فضا و خارج از فضاپیما استفاده کنند.

کارآموزان فضانوردی زمان زیادی را هم در کلاس درس می گذرانند و در این کلاس ها سیستم هایی که با آنها کار می کنند و علم پشت آزمایشاتی که در فضا انجام می شود را یاد می گیرند.

هنگامی که یک فضانورد برای مأموریتی خاص انتخاب می شود، کارهای فشرده ای برای یادگیری پیچیدگی های آن کار و نحوه انجام کار انجام می دهد (یا اگر اشکالی در کارش باشد برطرف می کند.) مأموریت ها برای خدمت برای تلسکوپ فضایی هابل، کار ساخت و ساز در ایستگاه فضایی بین المللی و بسیاری از فعالیت های دیگر داخل فضا، همگی از طریق کار بسیار دقیق و شدید فضانوردان، یادگیری سیستم ها از سوی آنها و تکرار و تمرین امکان پذیر است.

آموزش فیزیکی برای رفتن به فضا

فضانوردان آمریکایی برای انجام مأموریت در ایستگاه بین المللی فضایی، در مرکز فضایی جانسون در هوستون با استفاده از مدل ها در تانک های شناور، تمرین می کنند.

محیط فضا یک محیط بی رحم و غیر دوستانه است. ما بر روی زمین با کشش گرانشی 1G تطبیق یافته ایم. بدن ما تکامل یافته تا در کشش گرانشی 1G کار کند. اما فضا، یک رژیم میکروگرانشی است و بنابراین تمام وظایفی که بدن به خوبی بر روی زمین انجام می دهد، باید در فضا در یک محیط نزدیک به وزنی انجام دهد.

در این شرایط در ابتدا کار کردن از نظر فیزیکی برای فضانوردان مشکل است، اما خو می گیرند و می آموزند که درست حرکت کنند. آموزش هایی که  دیده اند در این زمینه به آنها کمک می کند. آنها نه تنها در هواپیمای  Vomit Comet آموزش می بینند که هواپیمایی است که برای کسب تجربه در زمینه پرواز در شرایط بی وزنی استفاده می شود بلکه همچنین شرایط تانک های شناور خنثایی را نیز تجربه می کنند که به آنها امکان شبیه سازی کار در محیط فضا را می دهد.

علاوه بر این، فضانوردان مهارت های زنده ماندن در هنگام فرود را یاد می گیرند. چراکه ممکن است پروازشان با فرودهای نرمی که آدم ها عادت به آن دارند انجام نشود.

با ظهور واقعیت مجازی، ناسا و سایر سازمانهای فضایی با استفاده از سیستم های مجازی کار آموزش فراگیر را انجام می دهند. به عنوان مثال، فضانوردان می توانند درباره طراحی ایستگاه فضایی بین المللی و تجهیزات آن با استفاده از هدست های واقعیت مجازی آموزش ببینند و همچنین می توانند فعالیت های خارج از فضاپیما و داخل فضا را شبیه سازی کنند.

برخی از شبیه سازی ها در سیستم های  CAVE (Cave Virtual Virtual Environment) انجام می شود، که راهنمایی های بصری را روی دیواره های ویدئویی انجام می دهد. موضوع مهم برای فضانوردان این است که پیش از این که زمین را ترک کنند درباره محیط های جدیدشان هم به صورت بصری و هم زیبایی شناسی بیاموزند.

آموزش های آینده برای رفتن به فضا

در حالی که بیشتر آموزش فضانوردان در داخل سازمان های فضایی انجام می شود، شرکت ها و مؤسسات خاصی هم وجود دارند که با خلبانان نظامی و غیر نظامی و مسافران فضایی کار می کنند تا آنها را برای سفرهای فضایی آماده کنند.

ظهور گردشگری فضایی فرصت هایی را برای افراد عادی ای که می خواهند به فضا سفر کنند، اما لزوماً برای آینده برنامه ای برای کار در این زمینه ندارند فراهم می کند. علاوه بر این، آینده اکتشافات فضایی شاهد عملیات تجاری در فضا خواهد بود که لازمه اش این است که کارگران نیز آموزش ببینند.

صرف نظر از اینکه چه کسی به فضا می رود و به چه دلیلی به این سفر می رود، سفر فضایی یک فعالیت چالش برانگیز و بسیار خطرناک هم برای فضانوردان و هم برای گردشگران فضایی خواهد بود. آموزش همیشه ضروری است به ویژه اگر اکتشاف و سکونت بلند مدت در فضا رو به گسترش یابد.

 

برگرفته از: بیتوته
گردآوری و تنظیم: پرشین آکادمی