هنگامی که به تصاویر سیاره‌ی تیر نگاه می‌کنید ممکن است آن را سرزمینی خشک و بدون جو بپندارید اما اگر کمی علمی‌تر آن را بررسی کنیم خواهیم دید این سیاره‌ از جوِّ بسیار رقیقی برخوردار است. جوّی که بر خلاف تصور بهتر ازجوّ سیاره‌ی ما سهم خود را برای شکل‌گیریِ حیات ادا کرده است.

جوّ ابتدایی سیاره‌ی تیر در نتیجه‌ی گرانش ضعیف هسته (حدود یک‌چهارم زمین) و نزدیکی به خورشید (حدود یک سوم فاصله‌ی زمین تا خورشید) – که باعث افزایش نسبتاً شدید بادهای خورشیدی می‌شود – به مرور زمان پراکنده و رقیق شده است.  به طوری‌که حجم کل توده‌ی جوّ این سیاره فقط ۵/۵ درصد حجم جوّ زمین است و فشار جوّی آن نیز تقریباً ۱۰ به توان منفی ۱۴ است. گرچه آمار و ارقام گفته‌شده گویایِ نامناسب بودن شرایط جوّی در سیاره‌ی تیر است اما اگر نگاهی به نسبت ترکیبات گاز‌ی آن بیا‌ندازیم خواهیم دید حدود نیمی از جوّ آن را گاز اکسیژن فرا گرفته است. این نسبت ترکیب بسیار بالا و درخور توجه است.

در جوّ سیاره‌ی تیـر نسبت فراوانی گاز اکسیژن به گاز‌های دیگر دوبرابر نسبت فراوانیِ گاز اکسیژن به دیگر گازها در جوّ زمین است اما حجم کل توده‌ی جوّ آن تنها ۵/۵ درصد حجم جوّ زمین است.

از سویی اطلاعات دریافت شده از کاوش‌گر «مسنجر، Messenger» گویای وجود بخار آب در جوّ سیاره‌ی تــــیر است که احتمالاً به علت ورود دنباله‌دارها به درون جوّ و یا از تبخیر یخ‌های موجود در چاله‌های قطبیِ آن به وجود آمده است. به این ترتیب شاید اگر سیاره‌ی تیـــر در کمربند حیات خورشیدی قرار داشت به احتمال زیاد حیات در آن متولد می‌شد.

منظومه شمسی ویکی پدیا